در حديثي رسول اكرم(صلي الله عليه و آله) خطاب به ابن مسعود فرمودند:

خداوند من و على[ عليه‏ السلام] را از نور عظمت و بزرگى خود خلق كرد: هزار سال قبل از آنكه ساير خلائق را بيافريند. زمانى كه هيچ تسبيح و تقديسى وجود نداشت.پس نور مرا شكافت و از نور من آسمانها و زمين را آفريد به خداى تبارك و تعالى قسم كه من از آسمانها و زمين برترم.و چون نور على [عليه ‏السلام] را منتشر ساخت عرش و كرسى از نور او خلق گرديد؛ به پروردگار قسم كه على[ عليه ‏السلام] از عرش و كرسى افضل است.سپس نور حسن[ عليه‏ السلام ]را باز كرد و لوح و قلم از نور حسن[ عليه‏ السلام ] به وجود آمد و به خدا قسم كه حسن [عليه ‏السلام] از لوح و قلم نيز برتر است.و چون هستى را از نور حسين [عليه ‏السلام] معطر كرد، بهشت و حوريان زيباروى از نور او پديدار گشتند؛ واللَّه حسين[عليه‏ السلام] از حورالعين برتر است.سپس همه‏ ى هستى از شرق تا به غرب تاريك ماند. ملائكه بر پروردگار از آن همه تاريكى و ظلمت شكايت كردند و خواستند كه پروردگار تاريكى را از ايشان برطرف كند. پروردگار در اجابت خواسته ‏ى آنان كلمه‏ اى فرمود، از آن كلمه روحى خلق گرديد، سپس كلمه‏ اى ديگر فرمود و از آن كلمه نورى خلق شد پس آن نور را به آن روح اضافه كرد و آن را در بلندترين مكان عرش قرار داد. همه‏ ى عالم از شرق تا به غرب نورانى شد. آن روح آميخته به نور خلق شده از لطف پروردگار كسى نيست، جز فاطمه زهرا[عليها السلام] و به همين دليل او را زهرا[ عليها السلام] ناميدند زيرا نورش آسمانها را روشن ساخت...

در حديث ديگري آدم از جبرئيل بعد از مشاهده اهل بيت (عليهم السلام) مي پرسد:

ای حبیب من جبرئیل آیا ایشان پیش از من آفریده شده اند؟
جبرئیل گفت: ایشان چهار هزار سال پیش از آنکه تو آفریده شوی در علم پنهان حق تعالی موجود بوده اند.

امام باقر(عليه السلام) به جابر فرمودند:

«ای جابر! خداوند بود و هیچ چیز غیر از او نبود و هیچ پیدا و ناپیدایی وجود نداشت. سپس اولین خلقتی را که آغاز کرد این بود که محمد(صلي الله عليه و آله) را خلق نمود و ما اهل بیت را همراه وی از نور و عظمت او آفرید».

نظر اهل سنت دراین باره :

اهل سنت نيز به طرق خود از ابوهريره نقل كرده اند:

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود: هنگامى كه خداى تعالى حضرت آدم ابوالبشر(عليه السلام) را آفريد و از روح خود در او بدميد، آدم (عليه السلام) به جانب راست عرش نظر افكند، آنجا پنج شبح غرقه در نور به حال سجده و ركوع مشاهده كرد، عرض كرد: خدايا قبل از آفريدن من، كسى را از خاك خلق كرده ‏اى؟ خطاب آمد: نه، نيافريده‏ ام. عرض كرد: پس اين پنج شبح كه آنها را در هيئت و صورت همانند خود مى ‏بينم چه كسانى هستند؟

خداى تعالى فرمود: اين پنج تن از نسل تو هستند، اگر آنها نبودند، ترا نمى ‏آفريدم، نام هاى آنان را از اسامى خود مشتق كرده‏ ام، اگر اين پنج تن نبودند، نه بهشت و دوزخ را مى ‏آفريدم و نه عرش و كرسى را، نه آسمان و زمين را خلق مى ‏كردم و نه فرشتگان و انس و جن را.